از آموزشگاه اومدم بیرون و رفتم به سمت ایستگاه اتوبوس.به علت کمبود اتوبوسها تو اون ساعت ( 8 ) شب ، و استفاده ی بیشتر همشهریان عزیز از وسایل نقلیه عمومی به علت سهمیه بندی بنزین ، هر شب مجبور بودیم کلی منتظر بمونیم تا یه اتوبوس با جای خالی ( البته برای ایستادن) بیاد و ما سوار شیم. اون شب هم تقریبا همینطور بود. با این تفاوت که خبری از اتوبوس نبود. خلاصه وقتی دیدم ایستادن بی نتیجه است ، تصمیم گرفتم با تاکسی برگردم خونه. یه کم پایین تر از ایستگاه رفتم و ایستادم. قبل از من هم حاج آقایی با لباس روحانیت ایستاده بودند. مثل اینکه طلسم شده بود. هیچ ماشینی نگه نمیداشت. فکر کنم ده دقیقه ای منتظر موندم. از طرفی هم نگران نبودم چون گفتم این حاج آقا هم همون مسیر رو میان و من هم با اطمینان سوار میشم. اما برای هر ماشینی دست بلند میکردند نگه نمیداشت. خوب حدس زدم دلیلش چی باشه. دلم هم راضی نشد برم جلوتر از ایشون بایستم. گفتم خوب نیست. خلاصه بعد از یه چند دقیقه ای یه تاکسی جلوی من نگه داشت و من سوار شدم. همین که سوار شدم راننده برگشت رو به من و گفت: این آخوندا رو نباید سوار کرد. منم جا خوردم و گفتم: چرا؟ (البته قبلا هم بارها با این صحنه مواجه شده بودم.)گفت: همشون دزدن(با عرض معذرت . نقل قول راننده بود.)گفت شما اینطوری فکر نمیکنی؟ اصلا دوست نداشتم وارد بحث بشم و حرف بزنم. اما گفتم : آقا خوب و بد همه جا هست. همه که بد نیستن. گفت : واقعا اینطوری فکر میکنی؟ گفتم : بله. چی بگم. دیگه هیچی نگفتم.

چشمتون روز بد نبینه. چند متری جلوتر نرفته بود که ماشین رو نگه داشت و گفت: خانم من تا همین جا میومدم. جلوتر نمیرم.

منم همینطور مات و مبهوت مونده بودم. چون مقصد رو بهش گفته بودم. اما چیزی نتونستم بگم و کلی هم عصبانی شدم. خلاصه پیاده شدم و همچنان گیج بودم. یه کم که حواسم رو جمع کردم فهمیدم که به خاطر حرف من بوده. چون با حرفش مخالفت کرده بودم و قبول نداشتم.

ولی خوب به نظرم ما آدمها تو هر پست و مقام و موقعیت اجتماعی که باشیم باید مراقب اعمالمون باشیم تا همه رو زیر سوال نبریم و باعث به وجود اومدن دید منفی نشیم. انشاالله.